Redding uit onverwachte hoek
Dit is een rubriek voor ?hte bridgers, mensen met wie mijn partner Ben en ik niet eens mee aan tafel mogen zitten. Nou ja, toevallig wel op de al dan niet saaie donderdagavond, 20 november, waarover eerder bericht is. En omdat wij in het door Koos van der Meer besproken spel buiten onze schuld in de slachtofferrol (min 10!) terecht kwamen, neem ik de vrijheid ook ons verhaal van de avond te vertellen.
Het betrof spel vijftien. Bij de eerste aanblik van mijn kaarten begreep ik al dat dit iets bijzonders kon worden, minder door het puntenaantal (11) dan door de machtige 8-kaart schoppen, met Heer en Vrouw aan top. Maar eerst opende zuid, partner Ben: 1 harten. Ik volgde braaf met 1 schoppen, partner sprong naar 3 ruiten. Na mijn 3 schoppen bood hij zowaar 4 schoppen. Ben kon mij nog op een 6-kaart en 6 punten schatten ? we hadden dus veel extra's. Snel azen gevraagd ? het antwoord (2) viel niet tegen. Ik zat wel een beetje met de klaverkleur, want als het Aas bij de tegenpartij zat moest voor slem de tweede klaverslag voor de dummy zijn. Heren vragen was niet meer mogelijk, dus onder het motto "alles of niks" 6 schoppen geboden. En meteen de tip van Westra toegepast, dat je in zo'n geval in stilte maar hardnekkig moet smeken: kom geen klaver uit, kom geen klaver uit.
Die wens werd natuurlijk niet verhoord. Pieter Hilferink legde klaver Aas op tafel. Meteen gekeken hoe de klaverkleur van de dummie eruit zag ? en jawel: singleton! Nog een seconde gekeken, en toen drong de akelige waarheid tot mij door: dat ik in de euforie over de steun in schoppen mij in dit avontuur had gestort met ? NUL azen. De tegenstanders waren nog in bezit van harten Aas! In de tweede slag zou ik al de genadeklap krijgen.
Soms komt de redding uit onverwachte hoek. In dit geval was de redding dat onze tegenstanders tot de categorie ?hte bridgers behoren, tot de mensen die nadenken over het spel. Op tafel lag 5x harten vrouw. Volgens de logica van de echte bridger had ik het Aas, Oost (Marjan Smit) hooguit de Heer die er eventueel uitgewerkt kon worden. Dus kwam Pieter met de veilige ruiten, waarop misschien een introever zou kunnen vallen. En zo gebeurde het dat mijn twee verliezende harten weg konden op de ruitenkaart van Ben. Resultaat: met schaamrood op de kaken 6 schoppen gemaakt. Waardoor wij op deze avond min 10 scoorden zonder iets fout te hebben gedaan en plus 14 dankzij onze (eh - mijn) geblunder bij het bieden. Noem dat maar saai.
Inmiddels zonder schaamrood,
John Brandsen