Eén van de grootste bridge clubs in het district Delft

 

Districts  Viertallen 2001 door Roel Mackor

Je hebt als zuid in handen:

 Na een biedverloop waarin partner zich ook niet onbetuigd laat, beland je, via controles en RKC, in 6♥. Start ♠B.

Op tafel verschijnt:

 Het ziet er niet geweldig uit. Twee ruiten-verliezers en zowel ♣H als ♠H zit buiten boord. Toch een beetje te optimistisch? 


Niet zeuren, aan het werk. Schoppenaas slaan (snijden is nergens voor nodig en alleen maar gevaarlijk), ♠V introeven, troef weghalen (die zit twee-twee), ♣ H er uit snijden (die zit goed), alle klavers uitspelen en vervolgens een kleine ruiten naar de boer. Wat blijkt? West heeft ♦H V x. Hij moet nemen, anders is het contract al binnen, en vervolgens kan hij alleen ruiten spelen voor de ?vork? A B, of schoppen in de dubbele renonce. Contract gemaakt.
Zo had het dus gemoeten. Helaas, ik deed het fout. Ik sneed wel op schoppen heer. Die zat fout, en daarna is het niet meer te maken. 

Dit was zomaar een spel uit de laatste ronde van de viertallen-competitie. En u begrijpt nu meteen waarom wij (PBC 2) het moeilijk gehad hebben. Als je zo slordig met je slams omgaat!  

De viertallen 2001 zitten er weer op. Eigenlijk moet ik zeggen: de externe viertallen 2001, want dit jaar is er voor het eerst in de zelfde periode ook een interne viertallen-competitie georganiseerd. Maar daarover later nog wat.

Het blijft toch een merkwaardig fenomeen, dat viertallen. Een deel van de club vindt het maar niks, en is blij als de paren-lijntjes weer starten. Een ander deel (en daar hoor ik bij) beschouwt het viertallen, met de wedstrijden tegen andere clubs, en op andere locaties, als het leukste deel van het bridge-jaar. Nu ja, smaken verschillen en dat is maar goed ook.

Hoe hebben we het als PBC gedaan in de viertallen-competitie?
Redelijk, met uitschieters naar boven en naar beneden.

De echte uitschieters zijn natuurlijk de twee kampioenen: PBC 10 en PBC 11. Allebei de teams van harte proficiat! Opvallend is dat de wijze waarop de kampioenschappen tot stand zijn gekomen, nogal verschilt.

PBC 10 (Ben Alink/Tine Klamer en Nelleke de Vos/Theo van Rossenberg) startte rustig en stond halverwege nog in de onderste helft. Maar toen begon de eindsprint, de grote favoriet Paris1 werd in de voorlaatste ronde met 25-2 naar huis gestuurd en in de laatste ronde werd de klus professioneel geklaard.

PBC 11 (Hanneke Noort/Mieke Verbruggen en Huub Verbruggen/Coen Jansen) deed het anders. Vanaf de eerste ronde werd de kop genomen en het krachtsverschil was zo groot dat het team al een ronde voor het einde onbereikbaar was geworden voor de concurrentie. 
 

Naast dit geweld hebben we ook vier ?bijna-kampioenen?:

PBC 15 (Ria en Boudewijn van Lamoen met Marian en Hans Samuels Brusse) kwam net te laat uit de achterhoede ?aangeslopen? om ODD 11 te kunnen passeren. Het scheelde uiteindelijk ?n punt.

PBC 12 (Riekie Ammerlaan/ Toos Haket en Addy v.d. Nieuwegiessen/Henny Mol) had de pech ingedeeld te zitten in dezelfde groep als het ongenaakbare PBC 11.     

PBC 8 (Gerrit Bross/Loek Kolk en Jos Streng/Anton v.d. Reek) draaide geruime tijd mee in de race om de titel, maar moest in de laatste ronden Sprinter 3 laten voor gaan.

PBC 1 (Marian Smit met haar mannen Pieter Hilferink, Klaas Munneke en Roel Wilms) draaide een prima seizoen. Helaas zat er, ondanks een eindsprint in het laatste weekend, waarbij zelfs de uiteindelijke kampioen (ZbcZia 4) werd verslagen, niet meer in dan een tweede plaats.

Dit brengt ons bij de teams waarover wat minder te zeggen is. De teams PBC 2, 4, 5, 6, 13, 14 en 16 handhaafden zich. Soms gemakkelijk, soms met moeite. Opmerkelijk is het competitieverloop in klasse 1B, de groep waarin PBC 6 meespeelde. Met nog ?n ronde te spelen kon in die groep iedereen nog kampioen worden en iedereen nog degraderen. PBC 6 eindigde uiteindelijk in het midden, maar als die ene uitglijer er nou eens niet was geweest?. 

Resteren de teams PBC 3, 7 en 9, die het niet gehaald hebben en het dus volgend jaar een klasse lager moeten proberen. Jammer, maar helaas.   

Hoe staan we er voor?

PBC startte deze competitie met:

Voor het volgend seizoen wordt dat: 

Iets minder dus. Dat moeten we volgend jaar dus minimaal goedmaken.

Interne viertallen.
Nog iets over het interne viertallen. Uit de evaluatie begrijp ik dat het over het algemeen goed is bevallen. Dat geeft de burger moed. Kennelijk is de groep die het maar niks vindt toch kleiner dan ik dacht. Gelukkig maar! 

Ik begon dit stukje met een 6♥ die mis ging. Ik eindig met alweer een 6♥. Maar nu een die wel lukte.
Je raapt het volgende op:

 Het bieden gaat als volgt (tegenpartij past):
         1♣     1♥
         1♠     2♦
          ?
Vierde kleur, forcing. Ik moet wat zeggen, maar wat? Ik heb geen ruitenstop, dus Sans Atout kan niet. Ik heb ook geen driekaart harten te melden. En een  3♣ bod riekt sterk naar een vijfkaart, en die heb ik ook al niet. Als ik dan toch liegen moet, dan maar de meest positieve leugen: 2♥. Tenslotte heb ik ♥A. Hopelijk verwacht maat niet al te veel van me.

Partner verrast me met 3♠. Daar heb je het al: hij wordt enthousiast, harten is troef, slem-interesse, controle in schoppen. Had ik nou die doubleton maar niet geboden! Enfin, ik ben weer aan zet. Ik heb niets meer te melden, dus 4♥.
Maar partner is nog niet uitgeboden: 4 SA. Ik meld 5♥ (twee van de vijf keycards zonder troef-vrouw). Partner besluit het bieden met 6♥. Als dat maar goed afloopt. Nou ja, hij moet ze zelf spelen.

 En het loopt goed af. Maat heeft:

Het zit als een plaatje.
Troef drie-twee, ruiten drie-twee met de H goed. Soms is het bridge-leven best aardig.

Roel Mackor